Yetimleri ziyaret etmek, birlikte eğlenmek ve güzel anılar biriktirmek için Afganistan’a yolculuk yaptık. Eğlenceli ve bizim için öğretici günler geçirdik. Çocuklarla piknikler yaptık, hediyeler verdik, adak ve akika kurbanları keserek yetim ailelerine ulaştırdık. Kimseye muhtaç olmadan kendi geçimlerini sağlayabilecekleri keçiler ve dikiş makineleri hediye ettik.
Bu topraklarda yıllardır devam eden işgal en çok çocukları yaraladı. Binlerce çocuk, küçük yaşta ailesini kaybetti. Akrabası olmayanlar yetimhanelerde kalıyor. Eğitimden sağlığa, giyimden gıdaya bütün ihtiyaçları karşılanıyor. Sağlıklı ve güvenli ortamlarda büyüyorlar.
Celalabad’daki bir yetimhaneyi ziyaretimizde hayran olduğum ve uzun uzun seyrettiğim bir abi kardeşi anlatayım size. Yemek vakti sofraya oturduğumuzda karşımda abi kardeş olduklarını sonrada anladığım iki çocuk vardı. Yemeğimiz boldu ama soframız kalabalık olduğu için iki kişiye bir tabak düşüyordu. Yemek yerken bir yandan karşımdaki çocukları izliyordum. Abi, tabağı kardeşinin önüne itekledi. Kardeşi pilavdan yerken o etleri ayıkladı ve çaktırmadan kardeşinin önüne koydu. Kendisi yemeğin suyuna banarken kardeşinin eti almasını bekliyor, kardeşi yiyince de kendisi kardeşinin yediği payın yarısı kadar yiyordu. Meyvelerin en güzel kısmını ayıklıyor ve kardeşine uzatıyordu. Kardeşi doyduğunu söyleyince sofradan kalktılar. Uzaktan bu iki küçük kardeşi seyrederken bu topraklarda çekilen acıları düşündüm. Az önce gördüğüm hikayeden daha binlerce var bu coğrafyada.
Mustafa Erikçi / Afganistan, 2019